امنیت گوشی روزبه‌روز اهمیت بیشتری می‌یابد و تولید‌کنندگان بزرگ موبایل برای تأمین هرچه‌بیشتر آن هزینه‌های فراوانی صرف می‌کنند. به‌عنوان مثال، شرکتی مانند سامسونگ برای تضمین امنیت گوشی به‌طور متوسط میلیون‌ها دلار درزمینه‌ی توسعه‌ی تکنولوژی‌های جدید هزینه می‌کند. این هزینه‌ها موجب شده است در سال‌های اخیر، روش‌های سنتی تأمین امنیت گوشی مانند تعیین رمزعبور تا حدی به حاشیه رانده شود و روش‌های نوین بیومتریک مانند استفاده از حسگر اثرانگشت یا تشخیص عنبیه‌ی چشم و اسکن‌کردن صورت جای آن را بگیرد. آیا این روش‌های جدید به‌اندازه‌ی روش‌های قدیمی در تضمین امنیت گوشی مفید هستند؟
با وجود جذاب‌بودن روش‌های بیومتریک معرفی‌شده برای تأمین امنیت گوشی، بیانیه‌‌ی جدید سامسونگ به پرسش مذکور جواب منفی می‌دهد. در بیانیه سامسونگ، به این موضوع اشاره شده است به‌کمک برخی از قاب‌های شفاف گوشی یا محافظ‌هایی که برای جلوگیری از آسیب‌دیدن صفحه‌نمایش تلفن‌های همراه ساخته و در بازار فروخته می‌شود، می‌توان امنیت گوشی را در بسیاری از اعضای خانواده‌ی گلکسی مانند گلکسی اس ۱۰، گلکسی اس ۱۰ پلاس، گلکسی اس ۱۰ نسخه 5G، گلکسی نوت ۱۰ و گلکسی نوت ۱۰ پلاس تهدید کرد و سیستم امنیتی حسگرهای حسگر اثرانگشت این محصولات را دور زد.
این بدین‌معنی است که می‌توانید با خرید محافظ صفحه‌ای دودلاری امنیت گوشی چندصد یا حتی بیش از هزاردلاری را به‌خطر بیندازید که رقم چشمگیری صرف فناوری‌های ایمنی به‌کار‌رفته در آن شده است. درواقع، برای بازکردن قفل یکی از پرچم‌داران سامسونگ به داشتن چاپگر سه‌بعدی و دوربین گران‌قیمت و باکیفیت یا قالب‌های پیشرفته برای شبیه‌سازی اثرانگشت صاحب گوشی نیازی نخواهد بود و فقط به‌کمک محافظی ارزان‌قیمت می‌توان از خندق‌های امنیت گوشی به سلامت عبور کرد.
روش‌های بیومتریک حفظ امنیت گوشی در ابتدای کار هیاهوی فراوانی به‌پا کردند؛ اما در طول زمان، کاستی‌های آن‌ها به‌تدریج آشکار شد؛ تا جایی که اکنون می‌توان ادعا کرد این روش‌های نوین چندان مطمئن نیستند. درعوض، روش‌های قدیمی حفظ امنیت گوشی مانند تعیین شماره‌ی شناسایی یا پین (PIN) یا تعیین رمزعبور کمی دشوارترند؛ اما قابلیت اتکای بیشتری دارند و کاربردی‌تر هستند.
یکی از دلایل این امر آن است که در روش‌های بیومتریک، مانند سیستم تشخیص صورت یا عنبیه‌ی چشم و حسگر اثرانگشت، به‌شکل ساده‌تری می‌توان صاحب گوشی را به بازکردن قفل و عبور از سیستم امنیت گوشی مجاب کرد. به‌عنوان مثال، نزدیکان شما می‌توانند با حیله‌گری گوشی موبایل را هنگام صحبت مقابل صورتتان بگیرند و قفل آن را بازکنند یا اینکه هنگام خواب به‌سراغتان بیایند و با استفاده از سیستم حسگر اثرانگشت حفاظ امنیت گوشی را پشت‌سر بگذارند. در پاره‌ای اوقات، انجام این کار فقط با داشتن تصویری از صورت صاحب گوشی یا قاب سیلیکونی ساده نیز امکان‌پذیر خواهد بود؛ در‌حالی‌که به‌کارگیری چنین روشی ازطریق یافتن رمزعبور گوشی تا حدی دشوارتر است.
شایان ذکر است در برخی از کشورهای پیشرفته، عبور از سیستم مبتنی‌بر ویژگی‌های بیومتریک امنیت گوشی ازنظر قانونی نیز درمقایسه‌با روش‌های سنتی ساده‌تر است. به‌عنوان مثال، پلیس یا سایر مقام‌های قانونی در شرایط خاص می‌توانند شما را مجاب کنند به‌کمک حسگر اثرانگشت یا سیستم تشخیص صورت و عنبیه‌ی چشم قفل گوشی خود را بازکنید و اطلاعات موجود در آن را دراختیار آن‌ها قرار دهید؛ اما در‌عین‌حال، نمی‌توانند ازنظر قانونی شما را وادار کنند رمزعبور گوشی خود را دراختیارشان قرار دهید. بنابراین؛ استفاده از رمزعبور برای حفظ امنیت گوشی در چنین شرایطی منطقی‌تر به‌نظر می‌رسد.
مزیت دیگر استفاده از روش‌های سنتی درمقایسه‌با روش‌های بیومتریک در حفظ امنیت گوشی قابلیت تغییر و بازیابی آن‌ها است. به‌عنوان مثال، دارنده‌ی تلفن‌همراه هروقت امنیت گوشی خود را در خطر ببیند، می‌تواند رمزعبور خود را تغییر دهد؛ اما این کار درباره‌ی اثرانگشت یا ویژگی‌های صورت امکان‌پذیر نخواهد بود. درواقع، اگر اطلاعات بیومتریک حفظ امنیت گوشی لو برود، امکان تغییر آن‌ها وجود ندارد و کار چندانی از صاحب گوشی برای مقابله با نفوذ هکرها ساخته نیست. با توجه به اینکه در‌حال‌حاضر گوشی موبایل به‌عنوان هویت افراد شناخته می‌شود و بسیاری از امور مالی و شخصی آن‌ها ازطریق تلفن‌همراه حل‌و‌فصل می‌شود، حفظ امنیت گوشی از اهمیت دوچندانی برخوردار است. بنابراین، میزان کارایی روش‌های حفظ امنیت گوشی نباید فدای جذابیت و راحتی و پیشرفته‌بودن ظاهر آن‌ها شود.
درمجموع، می‌توان به‌منظور حفظ امنیت گوشی نکات زیر را مدنظر قرار داد:
- اگر از سیستم‌های سنتی حفظ امنیت گوشی مانند رمزعبور استفاده می‌کنید، سعی کنید تنبلی را کنار بگذارید و از تعداد کاراکترهای بیشتر و ترکیبات پیچیده‌تری برای تعیین رمزعبور بهره بگیرید که به‌راحتی نتوان آن را رمزگشایی کرد؛
- سعی کنید در گوشی‌های هوشمند از سیستم قفل مبتنی‌بر الگو استفاده نکنید. به‌عنوان مثال، برخی از افراد برای بازکردن قفل موبایل خود باید تصویری شبیه به حرف N را بر نمایشگر گوشی خود رسم کنند. چنین الگوهایی در قیاس با تعیین رمزعبور یا شماره‌ی شناسایی شخصی، احتمال بیشتری دارد لو برود.
- هنگام فعال‌بودن بلوتوث یا استفاده از اینترنت‌های عمومی از فعال‌کردن قابلیت‌هایی مانند قفل هوشمند پرهیز کنید؛
- سعی کنید پیش از خریدن گوشی جدید با سیستم‌های مختلف شناسایی صورت و تفاوت‌های موجود میان آن‌ها آشنا شوید. آن دسته از تلفن‌های همراهی که از اینفرارد یا لیزر برای اسکن‌کردن چهره استفاده می‌کنند، ازنظر حفظ امنیت گوشی در رتبه‌ی بالاتری درمقایسه‌با محصولاتی قرار می‌گیرند که برای این کار فقط به دوربین جلو گوشی متکی هستند؛
- اگر از گوشی‌های اندرویدی مجهز به سیستم‌عامل اندروید پای یا نسخه‌های جدیدتر استفاده می‌کنید، بهتر است قابلیت قفل‌کردن (Lockdown Mode) را فعال کنید. پس از انجام این کار، می‌توانید بسیاری از سیستم‌های بازکردن قفل گوشی را غیرفعال و تنها از سیستم رمزعبور یا شماره شناسایی شخصی (PIN) استفاده کنید؛
- سعی کنید با تمام سیستم‌ها و قابلیت‌های حفظ امنیت گوشی خود آشنا شوید. به‌عنوان مثال، برخی از تلفن‌های همراه جدید امکان دسترسی به تعدادی از اپلیکیشن‌ها یا محتویات موجود در گوشی را ازطریق حسگر اثرانگشت فراهم می‌کنند؛
- سعی کنید به‌سراغ خرید آن دسته از محصولاتی بروید که سازندگان معتبرتر و شناخته‌شده‌تری دارند و مهم‌تر از همه به‌روزرسانی‌های امنیتی بیشتری برایشان عرضه می‌شود؛
- در تمام موارد، حفظ امنیت گوشی خود را جدی بگیرید و تنها به دورکردن آن از دسترس افراد غریبه اکتفا نکنید. تجربه نشان داده است امکان به‌خطر‌افتادن امنیت گوشی از راه دور بیشتر از هنگامی است که افراد نزدیک به‌شکل فیزیکی به آن دسترسی داشته باشند.
ورود به سایت