فرمول نویسی در اکسل

مقدمه ای بر فرمول نویسی در اکسل

یادگیری فرمول نویسی در نرم افزار اکسل، از پایه و به صورت اصولی، ضروری است و استفاده از این قابلیت را برای شما آسان می کند. فرمول که در اکسل تحت عنوان Formula شناخته می شود می تواند با استفاده از توابع یا همان Function ها نوشته شود.

ورودی و خروجی فرمول ها

پس از مشخص نمودن فرمول مورد نظر باید به آن ورودی (Input) بدهیم که در ادبیات اکسل به این ورودی آرگومان (Argument) گفته می شود. این آرگومان ها دو نوع می باشند:

• آرگومان های اجباری (Required): که وارد کردن آن ها در فرمول الزامی است.
• آرگومان­های اختیاری (Optional): به این معنی که می توانیم آن­ها را در فرمول وارد نکنیم.

به عنوان مثال در فرمول SUM ورودی اول اجباری است و ورودی های دوم به بعد اختیاری هستند که در براکت قرار دارند و به این معنی است که اگر به فرمول یک عدد هم بدهید خودش را بر می گرداند.

پس از اجرای فرمول، به ما خروجی (Output یا Result) داده می شود. بعضی از فرمول ها تک خروجی هستند که می گوییم این فرمول، خروجی Single دارد؛ مانند SUM و IF. خروجی بعضی دیگر از فرمول ها از نوع Multiple است یعنی چند خروجی دارد. فرمول هایی مانند Small، Large، Choose، Offset و Indirect می توانند دارای چند خروجی باشند.

آدرس دهی محدوده ها

آشنایی با مبحث آدرس دهی یکی از الزامات فرمول نویسی در اکسل می باشد. برای آدرس دهی محدوده های پیوسته و ناپیوسته از روش های مختلفی استفاده می شود.

آدرس دهی محدوده های پیوسته

می توانیم یک محدوده را با تایپ آدرس اولین و آخرین سلول آن محدوده در Name Box و قرار دادن جداکننده دونقطه (Colon) در وسط آن ها، فرا بخوانیم. همانطور که در تصویر مشاهده می کنید، با تایپ B3:F11 در Name Box و سپس Enter، محدوده مورد نظر فراخوانده شده است.

آدرس دهی محدوده های ناپیوسته

برای فراخواندن محدوده های ناپیوسته می توان نام هر سلول را در Name Box تایپ کرد اما اینکه از چه جداکننده ای بین آدرس هر ناحیه استفاده کنیم بستگی به سیستم شما دارد. برای شناسایی این جداکننده، باید ببینید هنگام فرمول نویسی در فرمول از چه نشانه ای استفاده شده است. در سیستم من این جداکننده، نقطه ویرگول (Semicolon) می باشد.

روش های به کارگیری فرمول ها در اکسل

فرمول نویسی در اکسل به چند روش قابل انجام است.

روش اول

می توانید در نرم افزار اکسل تب Formulas را انتخاب کنید و Insert Function را کلیک کنید. سپس کادری نمایش داده می شود که می توانید فرمول موردنظر خود را انتخاب کنید. پس از انجام این کار، کادری به نام Function Arguments باز می شود که در آن ورودی را مشخص می کنید.
در تصویر زیر مشاهده می کنید که ما تابع SUM را از لیست توابع انتخاب نموده ایم. سپس در کادر Function Arguments، آدرس سلول‌های A1 تا A9 را به عنوان ورودی معرفی می کنیم و در پایان با کلیک بر روی Ok کادر را می‌بندیم.

فرمول ما با موفقیت درج شد و می‌توانیم نتیجه آن را ببینیم:

روش دوم

در این روش می توانید با انتخاب یکی از گروه ها لیست توابع را بیاورید و تابع مورد نظر را پیدا کنید. همانطور که در شکل مشاهده می کنید برای فرمول SUM گروه Math & Trig را کلیک کردیم و آن را از لیست انتخاب نمودیم. پس از معرفی ورودی و کلیک کردن بر روی OK در کادر Function Arguments، خروجی در سلول مشخص شده، نمایان می شود.

روش سوم

مناسب ترین روش فرمول نویسی، تایپ کردن فرمول می باشد. به این صورت که ابتدا سلولی که می خواهید خروجی فرمول در آن نشان داده شود را انتخاب کنید. سپس نماد مساوی یعنی = را تایپ کنید. علامت مساوی برای اکسل به این معنی است که شما قصد درج فرمول در آن سلول را دارید.

حال می توانید حروف اول یک فرمول را بنویسید. لیستی از توابع برای شما نمایان می شود که می توانید با کلید های Up و Down فرمول مورد نظر خود را نشان کنید و سپس کلید Tab را فشار دهید تا فرمول به صورت کامل تایپ شود و پرانتز هم در ادامه آن باز شود. اکنون می توانید ورودی را در داخل پرانتز تایپ کنید و بدون بستن پرانتز کلید Enter را فشار دهید. درنتیجه خروجی فرمول در سلول نمایان می شود.
همچنین می توانید بعد از تایپ شدن کامل فرمول در سلول، با کلید میانبر Ctrl + A کادر Function Arguments را باز کنید و مانند روش های قبل عمل کنید.

در این مطلب مفاهیم پایه و ابتدایی لازم جهت شروع کار با فرمول نویسی در اکسل و آموزش روش های مختلف به کارگیری فرمول ها ارائه شد.